Oświadczenie Sekretariatu Międzynarodowego Stowarzyszenia Pracowników (IWA-MSP) o sytuacji związanej z pandemią COVID-19

W wielu krajach, społeczeństwo mierzy się z bardzo poważnym kryzysem zdrowotnym. Ze względu na naturę systemu kapitalistycznego i jego wielopoziomowe nadużycia względem pracowników, wielu z nas stało się ofiarami pogardy i zaniechań klasy rządzącej – tej choroby, która już wcześniej dręczyła nasze społeczeństwo i relacje społeczno-ekonomiczne. Teraz, tak jak zawsze, musimy opierać się na pomocy wzajemnej, by uchronić nasze zdrowie i nasze życie.

Sekcje Międzynarodowego Stowarzyszenia Pracowników na różny sposób zareagowały na lokalne sytuacje, z którymi mają do czynienia. Ponieważ jesteśmy zwolennikami strajku generalnego jako metody osłabienia władzy i opresji, uważamy że jest to najlepszy moment, by klasa pracująca wykorzystała to narzędzie walki, działając w samoobronie, chroniąc swoje zdrowie i promując siłę, jaką są wspólne działania przeciwko przymusowi państwa i kapitału.

Nasze związki wysunęły zróżnicowane żądania i wezwania do działań na poziomie lokalnym i angażują się w konkretne walki w wielu miejscach pracy. Również na poziomie globalnym musimy propagować stanowiska i żądania stanowiące odpowiedź na obecną pandemię.

1. Wszyscy pracownicy, którzy zostali pozbawieni pracy przez działania pracodawców w wyniku decyzji rządowych, spadku zamówień lub innych powodów, oraz ci, którzy zachorowali muszą otrzymać wynagrodzenie postojowe.

Większość klasy pracującej na całym świecie ledwo wiąże koniec z końcem i nie może sobie pozwolić na utratę dochodu. Ci, którym się nie uda, staną się znów ofiarami właścicieli nieruchomości i wierzycieli. Wiele rządów już przyjęło pakiety pomocowe dla biznesu, ale elity są o wiele mniej szczodre dla pracowników.

Gdy skończy się pandemia, klasa pracująca musi wywalczyć prawo do płatnych zwolnień chorobowych dla wszystkich.

2. Wzywamy do natychmiastowego zatrzymania pracy (z płatnym postojowym) dla wszystkich pracowników sektorów, których nieprzerwana praca nie jest niezbędna we wszystkich obszarach, które są narażone na rozprzestrzenianie się wirusa. Wzywamy do strajków wszędzie tam, gdzie szefowie i rządy zmuszają pracowników do pracy pomimo ryzyka, oraz do strajków solidarnościowych i innych form akcji bezpośredniej. Potrzebujemy skoordynowanej solidarności i pomocy wzajemnej, by pokazać, że nie zostaniemy powstrzymani.

3. Domagamy się natychmiastowych i znacznych podwyżek płac dla wszystkich pracowników medycznych (w tym „nie-medycznego” personelu w centrach medycznych, jak sprzątaczki). Podwyżki płac muszą być trwałe. Jednym z najbardziej niebezpiecznych patogenów atakujących wiele krajów jest brak dostępu do służby zdrowia spowodowany drastycznym niedofinansowaniem. Powodem jest to, że rządy przesuwają środki przeznaczone na najbardziej podstawowe ludzkie potrzeby na inne cele. Wielu pracowników medycznych cierpi z powodu zbyt niskich pensji i od lat walczy o przetrwanie. Są wyzyskiwani i pomiatani każdego dnia. A jednak oczekujemy od nich całkowitego poświęcenia w dziele ratowania istnień ludzkich pomimo ogromnego ryzyka dla ich własnego zdrowia. Musimy zmusić państwo – które traktujemy jako tymczasowego kuratora naszych publicznych pieniędzy – aby zapewniło bezpieczeństwo zdrowotne ludności przez odpowiednie ustawienie priorytetów. IWA-MSP pragnie przypomnieć pracownikom, że państwo uzurpuje sobie nasze prawo do decydowania o naszym życiu i działa przeważnie w obronie interesów kapitału. Musimy odzyskać naszą sprawczość i wprowadzić wspólnie prawdziwie społeczny i egalitarny system opieki nad wszystkimi członkami naszego społeczeństwa.

4. Domagamy się natychmiastowej wypłaty premii dla wszystkich pozostałych pracowników, którzy nadal są potrzebni, by gospodarka działała sprawnie – od sprzedawców w supermarketach, do dostawców i producentów żywności, pracowników socjalnych i sanitarnych. Każdy, kto pracuje przy zwiększonym ryzyku, podczas gdy inni pozostają bezpieczni w domach, zasługuje na pomoc i wsparcie. Gdy to jest możliwe, starajmy się pomóc tym pracownikom i zmniejszyć ciężar, który został na nich nałożony. Gdy pracownicy są zmuszeni do pracy w długich nadgodzinach z powodu zaistniałej sytuacji, powinni również otrzymać dodatkowy płatny urlop gdy tylko sytuacja się ustabilizuje.

Warto podkreślić, że bez pracy wielu z tych pracowników (pracowników rolnych i innych pracowników łańcuchca dostaw pożywienia), życie w dużych ośrodkach miejskich nie byłoby właściwie możliwe. A właśnie ci pracownicy należą w wielu krajach do najgorzej opłacanych. Musimy agitować i walczyć o wyrównanie wynagrodzeń za pracę i wyeliminowanie sprzeczności, które generuje kapitalistyczna logika. Duża część siły roboczej nie otrzymuje odpowiedniego wynagrodzenia, gdyż jest traktowana jako części, które można łatwo wymienić, a nie jako ważni członkowie społeczności ludzkiej.

5. Domagamy się całkowicie darmowego dostępu do służby zdrowia dla wszystkich dotkniętych przez obecny kryzys. To żądanie musi pozostać stałym tematem naszej walki.

6. Domagamy się pilnego wsparcia dla wszystkich tych, którzy nie mają dachu nad głową i którzy żyją w złych warunkach sanitarnych. Bezdomność, ubóstwo mieszkaniowe i wiele tragicznych wysiedleń powodują każdego roku zbyt wiele śmierci i chorób, które nakładają się dodatkowo na ogólną biedę. Ten problem osiągnął ogromne rozmiary na całym świecie i musi zostać rozwiązany. Społeczeństwo musi zapewnić pomoc. Konieczna jest ciągła walka z klasą posiadającą kapitał, która osiąga niebotyczne zyski przez swoją kontrolę własności prywatnej. Świat zareagował niewystarczająco na liczne kryzysy humanitarne spowodowane wojną i klęskami żywiołowymi, a ofiary zostały pozostawione w groźnych dla życia okolicznościach.

7. Domagamy się udostępnienia środków bezpieczeństwa potrzebującym, zwłaszcza tym, których nie stać na ich zakup. Nasze zbiorowe pieniądze powinny zostać przeznaczone na zakup produktów higienicznych, profilaktycznych i leków dla najbardziej narażonych grup społecznych.

Te siedem postulatów to minimum, którego powinniśmy się domagać w celu uzdrowienia sytuacji. Musimy domagać się lepszej ochrony społecznej dla ogółu ludności. Bezpieczeństwo nie może pozostać przywilejem bogatych.

Pracownicy powinni w końcu zrozumieć, że to nie państwo ani pracodawcy utrzymują w ruchu społeczeństwo, ale sama klasa pracująca.

Domagamy się wydatków na bezpieczne i sprawiedliwe utrzymanie społeczeństwa jako całości. To są nasze pieniądze i mamy pełne prawo decydować, w jakim społeczeństwie chcemy żyć. Czy chcemy żyć w społeczeństwie, które traktuje starych, chorych i pozbawionych przywilejów jako zbędnych? Czy takim, w którym każda osoba jest traktowana jako ważna i godna szacunku? Nie możemy pozwolić państwu, szefom i tym, którzy żyją z naszej pracy, by rządzili tak jak do tej pory. Zbyt wielu ludzi już przez to zachorowało w ciągu długich lat. Dosyć tego!

System jest chory i musimy się z niego wyleczyć.

Pomoc wzajemna i solidarność jest najlepszym lekarstwem na chorobę, która toczy nasze społeczeństwa – i nie chodzi tu o chorobę przenoszoną przez Coronawirusa.

W czasie, gdy tylu ludzi pada ofiarą pandemii i jej konsekwencji, jesteśmy świadkami wielu aktów oddolnej solidarności, które są niezbędne, zwłaszcza gdy system nie potrafił ochronić najbardziej narażonych członków naszego społeczeństwa. Wzywamy do działań solidarnościowych na codzień, a nie tylko w tragicznych czasach. Wspólnota powstaje dzięki solidarności, a to pomoże nam wszystkim, gdy będziemy potrzebować walki społecznej.

Ze strony IWA-MSP, życzymy pracownikom zdrowia, bezpieczeństwa i siły w walce z wyzwaniami, które nas czekają. Pamiętajmy, że solidarność jest nasza bronią i że jest ona niezwykle użyteczna w czasach, takich jak obecne. Musimy się organizować - nie tylko teraz, ale także w przyszłości - by walczyć o lepszy świat dla nas wszystkich.

Sekretariat IWA-MSP
Warszawa
16 marca 2020 r.